29 Eylül 2008 Pazartesi

arefe

bugün arefe..Ramazanın son günü...evlerimize huzur,bereket, neş'e getiren bu mübarek ayı uğurladığımız her arefe günü hüzünlenirim..bazen gözyaşlarıyla uğurlarım o'nu, ümitlerimi bi sonra ki Ramazana bırakarak, usul usul gelen bayrama sevinirim.
Bu sene bayram sevincimizi çoğaltan bi sevincimiz daha var çok şükür,
tüm yazı ve ramazanı,inanılmaz bulantılarla,ağrılarla geçirmeme sebep olan minicik bugün tam 16+0 haftalık oldu :)
tüm yazı günde yediğim bi iki tane üzümle geçirsemsemde,kafamı kaldırmaya dermanım olmasada,korkularım dağlar gibi büyüyüp beni aşsada,içimde gün be gün büyüdüğünü bilmek,minicik ellerini, bacaklarını, küçücük gövdeni görmek yaşadığım her sıkıntının kat be kat üzerinde bi mutluluk veriyor bana..
az önce minicik balkonumuza çıktım,yağan yağmuru seyrettim.güçlü ama sakince yağan damlaların arasında düşüncelere,dualara daldım..şükrettim..
miniciğim;bebeğim,seni seviyorum..hemde nasıl seviyorum bi bilsen!..

gelelim bu hafta neler yaptığımıza;
bu hafta artık 4.ayımıza girdiğimiz için mi bilmem eskiye nazaran kendimi çok iyi hissettiğim bi hafta oldu..ufak ufak evimizi temizledim aylar sonra ilk defa :) aylardır bu görevi başarıyla üstlenen sevdiceğimde çok sevindi benim bu mutlu hallerime :)bu akşam revani ve börek yapmayı düşünüyorum bayramda misafirlerimize ikram etmek için..
sevdiceğimin 9.günlük bayram izni başladı :))birazdan çarşıya çıkıp şeker-çikolata vs alacağız..
artık dışarıya çıkabiliyorum. çabuk yorulsamda dışarda olmak,hava almak bana çok iyi geliyor..

11 Eylül 2008 Perşembe

sürpriz

dün sabah bulantılardan fırsat bulup uyumaya çalışırken,uykum iyice bastırmışken zil çaldı..
gözümün biri açık biri kapalı halde kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm kişi telekom görevlisiydi..yaşadığım sevinci anlatamam..ben daha şaşkınlıktan ve sevinçten ne yapacağımı bilemez haldeyken,sanırım rüya görüyorum :) uyuyorum şu anda ve hiç uyanmak istemiyorum diye düşünürken,o telefonu nereye bağlıycaz diye içeri yönelmişti bile :)

bu evi aldığımızda, taşınmak üzereyken bize en zor gelen şey, adsl bağlantımızı taşımak için bir telefon hattına sahip olamayacağımızı öğrendiğimiz andı.

13-14 aydır sürdürdüğümüz mücadelemiz,onca dilekçe,onca başvuru,girişim,şikayet,sıkıntı,kargaşa vs ardından nihayet kavuştuk telefon hattımıza..ve bu hattı onca istememize sebep olan internetimize...

bugün 13+3 günlük olan oğluşumla ( - evett evett bi oğlumuz olucak!-) birlikte başvurduk adsl e..yürüdük havanında güzel oluşunu fırsat bilip...
güzel bir gündü bugün..çok şükür...

1 Eylül 2008 Pazartesi

ilk sahur

uzun süre olmuş yazmıyalı..

bu gece ilk sahur..yarın mübarek ramazan..

8 ağustosta gördük minişimin bir yıldız gibi yanıp sönen kalbini..
8+2 günlüktü..
bu süre zarfında bulantılarım ağrılarım arttı iyice.bulantılarımı ve karın ağrımı unutturacak kadar ağır mide ağrılarım başladı ne yazık ki :(
hava sıcak..çok halsizim..
bu ne zaman geleceği belli olmıyan ağrılar yüzünden psikolojim çok bozuldu.
sürekli ağrı çekmek bu arada bebişe bişi oldu mu diye düşünmek.o kadar korkuyorum ki!..korkuyla günleri günlere ekliyorum..
bugün miniş 11+3 günlük oldu..bin şükür Rabbime..
haftaya dr umuza gidicez inş herşey yolundadır...

Related Posts with Thumbnails
Powered By Blogger