ZOR GÜNLER..

bir ayı geçmiş yazmıyalı,kişisel tarihime not düşmeyeli..en son arefe günü yazmışım.

bayramda havanında güzel oluşunun etkisiyle ziyaretlerde bulunduk,evimize gelen misafirlerimizi ağırladık.bayramın 6.günü h.teyzem,eniştem, kızı ve damadıyla bize geldiler..ellerinde hediyeleri ve koca bi tepsi patlıcanlı börekleriyle..bende kek,poaça yapmıştım hep birlikte yedik,mis gibi demli çaylar içtik, güzel bir sohbet eşliğinde çok güzel bir gün geçirdik..

ertesi gün dr randevumuz vardı,kuzum tam 17+0 haftalıktı..

evde neş'eyle hazırlanırken wc gördüğüm minik kırmızı lekelenme karşısında elim ayağım tutmaz oldu bi anda..dünya başıma yıkıldı..kalakaldım..

en korktuğum şey..kuzumu bu kadar büyütmüşken hemde.

dilimde dualar gözlerimden akan yaşlarla gittik hastaneye..otobüste hem ağlıyorum hemde dua ediyorum,nolur Allah ım nolur yavrumuzu bağışla diye..

sıramız geldiğinde dr umuzun nasılsınız diye sormasıyla başlıyorum anlatmaya,daha doğrusu anlatmaya çalışıyorum.

hemen ultrasonla bakıyor dr umuz,herşey yolunda görünüyor,kanamayı açıklıyacak bi bulguya rastlanmıyor çok şükür..

kuzum büyümüş elleri, ayakları kocaman olmuş ama ben sevinemiyorum bile..

içimde anlatılmaz bir acı ve korku var..çaresizim..

dr umuz gebelikte hiç bir kanamayı normal kabul edemeyiz,şimdilik olan bişi yok,sürekli dinleneceksiniz diyor..en kötüsünü ise sona saklamış;ani ve yoğun bi kanama olursa hemen gelin demeyide ihmal etmiyor...

eve dönerken akşamın alaca karanlığında insanları seyrediyorum..kimi telaşlı,kimi sakin.yoğun ve koşuşturan onca insanın içinde bir başımayım..ne gözyaşlarımı silen sevdiceğimin elleri dindiriyor acımı,nede söylediği sözler unutturuyor ıssızlığımı..

yanlız ve sadece Allah a sığınıyorum bu saatlerde..

içimden taşarak,içimden akarak gelen duygularla yanlız ve sadece O'na sığınıyorum..

Sonra..bu gunden sonraya rastlıyor zamanın durgun bi su gibi ağırlaşması...vakitlerin geçmez oluşu...

Bana bakmak için V.geldi bayramdan 1 hafta sonra..15 kaldı,bize güzel güzel mamalar hazırladı sağolsun..

ben sürekli hasta,şiddetli karın ağrılarıyla dolu günler geçirdim..sürekli istirahatte olmama rağmen ara ara olan ve psikolojimi alt üst eden lekelenmelerim devam etti bu süre zarfında da..

19+2 günlükken ayrıntılı ultrasona girdik..kuzumun güp güp kalp atışlarını ilk kez orada duyduk,heryerini uzun uzun inceliyen dr un söyleyeceklerini yüreğimiz ağzımızda dinledik..

ayrıntılı ultrasonun bize en güzel hediyesi kuzumun minicik yüzünüde net bi şekilde görmemiz oldu..300 gr olmuş kuzum..bacaklarıyla oynayıp duruyordu :)dr un herşey yolunda, ben herhangi bir anomali görmedim demesiyle dr dan çıktığımızda bir çift kanadımız eksikti :)

bugün oğluşum 21+0 haftalık oldu çok şükür...dua dua geçirdiğimiz her günün sonunda vakit akşam olduğunda bugünde bitti,kuzum bugünde benimle bir gün daha büyüdü diye şükürlerime bir şükür daha ekliyorum.

günlerim evde oturmakla geçiyor..namazlarımı oturarak kılıyorum,Kur'an okuyorum bol bol..

camın önünde oturup geleni geçeni seyrediyorum..yüreğim pır pır..

iki gündür karnımda minik pıt pıtlar oluyor :)bu akşam minik pıtpıtlardan fazlası oldu..

ben önce çok büyük bir hevesle içimde kelebeklerin uçmasını bekledim..

bu akşam uçmaya başladı kelebekler çılgınca..

benim minik kelebeğimin binlerce kanadı varmış meğer!...

minik pıt pıtlar yerini güzel minik tekmelere bıraktı bu akşam..

kuzum,yavrum,bebeğim benim!..

nasılda mutlu olduk bu akşam,babanda bende nasılda sevindik her hareketine..

seni bize veren Rabbime binlerce şükürler olsun!...