Haftasonu...

Baharın kendini iyiden iyiye göstermesiyle birlikte günlerimiz özelliklede hafta sonlarımız daha eğlenceli bi hal almaya başladı..
Cuma günü akşamüstü oğluşu parka götürdük..
Kahramanımız yemyeşil çimlerde koşturup oynadı,merakla herkesi,herşeyi inceledi,herkese bol bol gülerek mavi boncuk dağıttı,hayran sayısını arttırdı :)Salıncakta sallandı,sallanırken bi yandanda kaydıraktan kayan çocuklara bay bay yaptı :)



Mutlu oldu.Çok hemde.
O mutlu olunca bizde yüzümüzde kocaman gülümsemelerle onu seyrettik durduk..Yüzümüzdeki gülümsemelere dilimizde ki şükürler eşlik etti çoğu kez..

Dönüşte Bim'den rengarenk boya kalemleri aldık..Oğlumun ilk kalemleri..
Şimdi onlarla yapacağı resimlerin hayalini kuruyorum bakıp bakıp..




Her halinin her vaktinin ayrı bi değeri var gözümde..

An'lar..

Dakikalar bile çok mühim..

Kıymetli..

Küçük ama yeni..

Yeni ve mucizevi..

Her an bi öncekinden farklı..Büyümek denen şey bu.

Bakıp bakıp hayrete düşüyorum yeni öğrendiği herşeye..

Elinde kaşığı,tabağın içinden hayali mamaları ağzına götürüp yemesi daha doğrusu yer gibi yapışı mesela..Küçücük kaşığı ağzına götürüp mammaaa demesi sevinçle..İçinde bişi varmışta çok lezzetliymiş gibi ıh ıh diyerek ağzını şapırdatışı,kiraz dudaklarını büküp..
Oyuncu oğlum benim..

Daha bi iki gün öncesine kadar yardımımızla içine girip çıkabildiği oyuncak sepetine yardımsız istediği kadar girip oturuyor,arada düşüp uff olsada,canı yanıp ağlasada asla vazgeçmiyor:)
Azimli oğlum benim..

Uzun zamandır ayaklarında çorap tutamıyoruz..Giydirdiğimizde ilk işi çoraplarını çıkarmak oluyor :)Sayamadığım kadar çok giydirdiğim de ve artık bunu yapmaktan usandığım da ayaklarımı uzatıp üşüdüm, çoraplarını getir de ayağıma giydir diyorum,meğer sihirli kelime buymuş,her nereye sakladı ise hemen bulup geliyor iki miniş çorabı ve benim başparmağıma takıyor :)))
Akıllı oğlum benim..

Birde kavanoz,şişe ve bilumum açılıp kapanan nesnelerin kapaklarına karşı aniden gelişen bir merakı var ki tam evlere şenlik :)Eskiden elimizde ne varsa,su şişesi,kola şişesi,zeytin kutusu vs veriyorduk eline biz yemeğimizi yerken yada çayımızı içerken uzun süre oynuyordu..Şimdi birden bire ve aniden bunların bi kapağı olduğunu keşfetti ve bu keşif bizi yaktı :)ıhh ıhh ac ac diye bize getiriyor elinde ne varsa, önce açıyoruz bi iki saniyelik bi keyfin ardından bu sefer kapatın bunu mızıldanması başlıyor.Kapatıyoruz açın açıyoruz kapatın yada durun ben açıcam ben kapatıcam yönlendirmeleriyle bu böyle sürüp gidiyor ve tüm bunları istediği gibi yapmayı beceremediği içinde bu oyunun sonu muhakkak ağlamayla bitiyor..
İnatçı oğlum benim..


Gelelim cumartesiye..Tüm gün,o avm senin bu avm benim ayaklarımıza kara sular inene kadar gezdik :)) kuzuma ayakkabı aldık,dolaştık..Akşam yemeğinide dışarda yedikten sonra evimize geldiğimizde saat 21:30 du..Ve çoook yorgunduk :)



Pazar günümüz daha güzeldi..Arabamızı aldığımızdan beri almayı planladığımız oto koltuğunu aldık nihayet..Oğluşum sevdi koltuğunu..Huysuzluk etmedi,mutlu mutlu oturdu,sonrada uyuyakaldı :)) Maşallah yavruma..



Sonra ne zamandır gidemediğimiz,sevdiğimiz dostlarımızı ziyaret ettik..Önce Ş. ablalara,sonrada ani bi kararla K.lere gittik..Güzel sohbetlerimize mis gibi demli çaylar eşlik etti..Ahmet Akay gördüğü ilgiden,sevgiden son derece memnun,keyifli saatler geçirdi sevdiklerimizin arasında..

Eve geldiğimizde ahmetcik bu yoğun koşuşturmalı gezmeli günün sonunda mamasını yer yemez uyuyakaldı..Fakat beşiğine yatırdıktan kısa bi süre sonra deliler gibi ağlayarak uyandı..N'aptıysak sakinleştiremedik,nerdeyse 1 saat kucağımızda gezdirdik,sürekli ağlıyarak içini çeke çeke uykuya dalabildi..Zezede bende hem korktuk hem şaşırdık..Okuya okuya uyuttuk yavrumuzu..

Aslında anlattıklarıma dair fotograflar mevcut ama makineden yükleyemedim :) Bi ara zezeye yaptırırım inşallah..

Bizden haberler bu kadar...

Not:Fotografları ekledim :)