Yorgun,telaşeli iki gün geçti gitti...

Bu sabah erkenden uğurladım misafirlerimizi..Ahmet Akay uyanınca nolucak bakalım,hemen Enes abisini arayacak nerde diye..Ih ıh diye dolaşacak odada..Camdan bakacak bir müddet..Sonra gözlerini gözlerime dikip mahzunlaşacak :( Kuzum benim..

Babaannesi gittiğinde yaşadığı ve bize yaşattığı hüzün geliyor aklıma..Küçük kuzum günlerce nennee diye ağlamıştı arkasından..

Tüm çocuklar gibi ilgiyi,sevgiyi,sevildiğini çok iyi anlıyor benim oğlumda..

Hele çocuklara;kendinden bir-iki yaş büyüklere ve yaşıtı olan bebeklere bayılıyor...Hiç bize çekmemiş çokta sosyal bir kişilik kendisi :))

2 gün boyunca bebiss bebiss diye dolaştı Enes'in arkasından :))Bizi gülme krizlerini soktu :))Bol bol oyunlar oynayıp eğlendiler..O küçücük haliyle oyunlar oynamasına,koşmasına, kıkır kıkır gülmesine,hergün bişiler öğrenmesine doyamadık..Maşallah kuzuma..

Enes;Ahmet Akay'ı sevip korudu, zarar vermeden oynamayı öğrendi.. 5 yaşında,çok yaramaz,durduğu yerde1 saniye bile geçiremiyen bir çocuk olmasına rağmen çokta uyumluydu maşallah..

Onlar kendi hallerinde oynarlarken, ben bakıp bakıp hayret ettim,küçücük oğlum büyümüşte oyunlar oynuyor diye...

2 gün boyunca haberlerde yine iyi şeyler yoktu..Can yakan, insanın içini kavuran acılar yaşandı..Rusyada onca insan öldü..

Memleketimde yine küçücük kuzular babasız kaldı :( Tüm bunlar için yapabildiğim tek şey dua etmek..Sabır dilemek..

NE YAZIK Kİ BAŞKA BİŞİ GELMİYOR ELİMDEN..