Hıdırellez

Ne zamandır fırsat bulup iki satır yazamadım..Not düşemedim kişisel tarihimin sayfalarına..
Aslında hıdırellez günü yazmak,ilk gençliğimin en güzel günlerinin ışığında yaşadığımız o güzel günleri anlatmaktı niyetim..



Nasıl güzeldir hıdrellez..

Nasıl bahar kokar insanın üstü başı,bahara bulaşır eli yüzü..

Rüzgara açıp sineni,fısıldarsın dualarını usulca bir derenin kenarında..

Öyküler çizersin suya,taşa,toprağa..

Toprağa yatıp uzanmaktır hıdrellez..

Akşamüstüdür vakit..Guruba yakın,için dolarbinbir neş'eyle..
Samimi bir bahardır elinden tutuveren..Koşar adım gidersin peşinden..

İçini ısıtan,ışıtan,yüzüne dokunan tılsımıdır güllerin,gülbahrilerin,sümbüllerin..
Kırlar;papatyalarla cümle çiçeklerle donanırken, sen her an her saniye her çiçekte yeniden açarsın..

İlk bahar DIR adı..ilk genç/liğin mevsimidir bu aynı zamanda..

Akarsın..Sınırsızca..

Doyamazsın ne akmaya,ne doymaya ne yaşamaya..

Artık bahardır adın..Gözlerin su/dur..Akarsudur..Yalın..

Akmaktır hıdırellez..Çağlamaktır..

Can olmaktır can'ı olduklarınla..

Anne elinden çıkma simit mayası ekmeğinin pişmesini beklemektir hıdırellez..
Koca bir sofranın etrafında halka olmaktır sevinçle..
Yemek/içmektir zahirde..
Ama en çok bir olmaktır,bir'in içinde..
Dostluktur en çok,
Hıdrellez..



11 senedir her sene hıdrellezde dolar gözlerim..Büyük şehirlerde her şeyin gerçek manasından uzakta yaşayan insanlarından biri olduğum için üzülür,eski günlere öykünür hüzünlenirim..

*Baharda,bayramda yüreğimi daha bi burkar oldu benim..